De hoge lat

Ik wil al heel lang schrijven, maar ik hoef maar een pen en een stuk papier te pakken, of mijn hand verstijft. Of eigenlijk niet mijn hand. Er gebeurt eerder iets in mijn hoofd. De hoge lat. Die zie ik dan voor me. Zo hoog dat geen enkele hoogspringer, zelfs geen polsstokhoogspringer, eroverheen zou kunnen komen. Ja, besefte ik vorige week, ik stel ook wel erg hoge eisen aan mijn ‘werk’. Werk dat niet eens het licht heeft gezien en zich vooralsnog aan gene zijde van de hoge lat bevindt.

Ik heb er een lijstje van gemaakt, van al die eisen. Mijn werk moet humoristisch zijn, bijvoorbeeld op de manier van Pierre Daninos. Tegelijkertijd wil ik ook dat het diepgang heeft, erudiet is, en gecultiveerd. We moeten er de stemmen in horen doorklinken van de grote filosofen aller tijden. Toch in ieder geval van die uit de Westerse traditie, vanaf de vroege oudheid tot op heden. En enkele subtiele verwijzingen naar de wijsheidsteksten van het Boeddhisme of Soefisme zouden ook niet misstaan, terwijl ik ook best wel wil proberen een brug te slaan tussen christendom en islam. Daarnaast mag ik mijn sjamanistische vriendjes niet vergeten, en wil ik ook nog eer bewijzen aan een verre Joodse voorouder die in de 16^e eeuw het katholieke Spanje is ontvlucht om zich na vele omzwervingen in Leiden te vestigen.

Maar naast al die diepgang moet mijn werk, elk boek dat ik ga schrijven, vooral ook boeiend en spannend zijn, lezen als een echte pageturner. Als een thriller van het hoogste niveau, zo moet je mijn werk ook kunnen lezen. Dit volstrekt originele oeuvre, dat in één adem met de grootste literaire geschriften aller tijden genoemd gaat worden, zal van een aan perfectie grenzende, bijna oogverblindende schoonheid zijn. Diepe emoties zullen zich hoofdstuk na hoofdstuk ontrollen, mijn werk zal niemand onverschillig laten.

Vanzelfsprekend gaat het eerste boek een bestseller worden. Een oplage van 400.000, alleen al voor Nederland en alleen al in het eerste jaar na publicatie. Daar gaat het vanzelfsprekend niet bij blijven. Nog voordat mijn eerste boek wordt uitgegeven, stromen de verzoeken om het te verfilmen toe. Mijn uitgever heeft daar uiteraard zijn stinkende best voor gedaan en alles uit de kast gehaald om mijn boek te promoten. Die verfilming gaat er komen, mede dankzij de laaiende recensies in binnen- en buitenland. Ja, ook in het buitenland, want dit boek gaat meteen na publicatie in Nederland onmiddellijk in de 20 belangrijkste wereldtalen vertaald worden.

Eigenlijk is dit boek zo goed, menselijk, diepzinnig en universeel dat men al spoedig zal spreken van ‘de nieuwe bijbel’. Ach, je moet toch ergens beginnen, nietwaar? Positief denken, een beetje dromen, flink doorwerken en een beetje geluk, dan moet het toch lukken zo nu en dan wat tekst op papier te krijgen.